Kasıklarımda dolanıp duran sancılara inat tıpkı çocukluğumdaki gibi oturup anne diye ağlayacağım...
İçimde sebebini bilmedğim bir sancı durduk yere ağlamak hatta ağlamakla kalmayıp o gözyaşlarının içinde kaybolmak istiyorum..Esliye en eski zamanlara dönmeyi çocuk olduğumuz günlere dönüp,o saflığı temizliği doyasıya yaşamayı çocuk dünyama kimsenin kirli ellerini sokmasına izin vermeden ve o anı öylece durdurup,hiç büyümeden yaşayabileceğim tertemiz bir hayat istiyorum!
Dünya bir derya olsa ben içine girsem bütün kirimi orda öylece bıraksam...
Üzgünüm içimdeki küçük,masum,şımarık kız çocuğu büyümenin güzel birseşy olduğunu sanmıştım..Yoksa çıldırasıya büyümek istermiydim!Üstelik senin öleceğini bile bile!Şimdi ne yapsam seni geri getiremem ellerim yüzüm okadar kirlendiki sana birkez daha dokunup kirletemem.Sen kaybolduğun sonsuzlukta öylece kal! Ben bu çaresizlik içinde ne zaman eskilerden birşey görsem ne zaman bir oyuncak görsem öylece durup bakmakla yetineceğim..
Kendi içinde kendini aramak sonra kendinde dahil herşeyi kaybetmek nasıl bir acıysa ben onu her defasında yaşıycam...
AFFET!!
Canan YILMAZEL...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder